Nevel - Bast
Een eeuwigheid in het bos, staand op de plek waar je geboren werd. Ondergrondse vingers raken elkaar, delen voedsel, liefde, kennis. Niemand ziet het, niemand weet hoeveel leven er is. Boven de grond buigen je takken zich als lange armen over een mens. Hij schuilt bij je, je geeft hem eten. Hij neemt wat je kunt missen, vormt het om tot iets nieuws. Takjes knappen onder zijn voeten, samen spreek je de taal van het hout.